S T Ę P
Jest to najwolniejszym z chodów. Jest czterotaktowy, co znaczy, że podczas poruszania się konia w ten sposób słychać cztery uderzenia kopyt o ziemię. Kolejność stawiania nóg w stępie zaczętym od lewej, tylnej nogi: następna jest lewa przednia, prawa tylna i prawa przednia.


Stęp nie jest chodem tak niedbałym, jak mogłoby się
wydawać. Jeźdźcy wyczynowi uważają jazde stępem
(pośrednim lub wyciągnietym) za niezbędny element
treningu każdego wierzchowca.


K Ł U S
est to chód dwutaktowy, w którym przekątna para nóg wykonuje jednoczesny ruch. I jednocześnie opiera się o ziemię. Np. lewa tylna z prawą przednią, prawa tylna z lewą przednią. Po podniesieniu pary nóg znajdującej się po przekątnej i po postawieniu przeciwstawnej pary, następuje faza lotu.(żadna z nóg nie dotyka ziemi) W konkursach ujeżdżenia prezentowane są również: pasaż- najwyższe zebranie konia w kłusie, oraz piaff- najwyższe zebranie konia w kłusie w miejscu.

W kłusie zebranym jeździec pozostaje cały czas w siodle. W innych rodzajach kłusa może
pozostać w siodle lub anglezować zależnie od 
potrzeby. Na dłuższym dystansie w kłusie anglezowanym
jeździec powinien zmieniać nogę, żeby nie obciążać
tylko dwóch kończyn.


G A L O P
Jest to chód trzytaktowy, skokowy. Rozróżnia się galop z lewej lub prawej nogi, w zależności od kolejności stawiania nóg. Na łuku koń powinien naturalnie galopować z nogi wewnętrznej, jeśli tego nie robi mówimy, że „fałszuje”, lub „galopuje ze złej nogi”.
Kolejność stawiania nóg w galopie w lewo to: prawa tylna, lewa tylna, prawa przednia, lewa przednia.

W galopie koń pomaga sobie balansem szyi. Ręka jeźdźca, żeby pozostać nieruchomo w stosunku do pyska konia, musi wykonywać ruch obrotowy do dołu i
do przodu.
Im koń bardziej zebrany, tym mniejsza amplituda
tego ruchu.