Pochodzenie

Kuce islandzkie przybyły do Islandii w IX wieku wraz z norweskimi osadnikami. Islandy są w typie kuca pierwotnego, z bardzo niewielką domieszką krwi orientalnych, ponieważ od XIII do XIX w. obowiązywał zakaz przywożenia innych koni na wyspę.

Wygląd

Kuc islandzki ma krępą budowę, dużą głowę, oraz mocne, krótkie kończyny. Zad dobrze umięśniony, płaski lub lekko ścięty. Wysokość w kłębie wynosi od 130cm do 145cm, ale zdarzają się większe osobniki. Owłosienie grzywy i ogona bardzo bujne. W zimie islandom wyrasta bardzo gruba zimowa sierść, często są wtedy nie do poznania. Występują wszystkie typy umaszczenia.

Charakter

Kuce te są bardzo przyjaźnie nastawione do człowieka, są również spokojne. Są niezwykle ciekawskie.

Opis

Islandy są niezwykle wytrzymałe, przez co nadają się także do jazdy wierzchem także dla dorosłych o większej wadze. Nie są wymagające pod względem żywienia, najlepiej żywić je granulatem. Oprócz podstawowych chodów odznaczają się także dwoma innymi: tōltem i inochodem (ang. pass). Tölt jest bardzo wygodny dla jeźdźca, ponieważ praktycznie nie odczuwa wstrząsów i nie trzeba anglezować. Tōlt nie jest zlepkiem kłusa i galopu, jak często można słyszeć! Tak wygląda kolejność stawiania nóg w tōlcie [1] . Töltem kuc może się poruszać długo, nie męczy go to aż tak jak poruszanie się inochodem. Inochód przypomina chód wielbłąda. W średnim tempie nie jest zbyt wygodny dla jeźdźca, przyjemność z jazdy inochodem odczuwa się praktycznie tylko gdy jeździmy inochodem w tempie wyścigowym. Inochodem można się poruszać zarówno w tempie stępa jak i galopu. Tak wygląda kolejność stawiania nóg w inochodzie [2] ; krzyżyk oznacza fazę zawieszenia, tzn. kiedy żadna z nóg nie dotyka podłoża. Inochód (pass) jest na dłuższych odcinkach bardzo męczący dla konia. Jazda inochodem w zebraniu jest niemożliwa. W Islandii a także w Niemczech organizowane są wyścigi töltowców i inochodzistów.

Ciekawostki

Każdemu nowonarodzonemu islandowi nadaje się zwyczajowo islandzkie imię, np. Refur, Aðall, Fiðla